Nowe oblicze starego młynu w Paryżu

Wyzwanie przekształcenia XIX-wiecznego obiektu przemysłowego Grand Moulins de Pantin w kompleks biurowy o powierzchni 50.000 m2 podjęła francuska pracownia architektoniczna Reichen Robert & Associés. W pracy architektów kluczowe było dostosowanie na każdym etapie realizacji projektu (planowania, projektowania, budowy i zarządzania obiektem) parametrów budynku do wymogów niezależnego systemu HQE (Wysokiej Jakości Środowiskowej). System ten stanowi środek oceny i monitorowania zrównoważonego budownictwa. W rezultacie inwestycja Grands Moulins spełniła wymogi HQE na każdym z ww. etapów.

Czytaj również: Estetyka i architektura mająca ogromne znaczenie we współczesnym budownictwie

KONCEPCJA

Projekt inwestycji zakładał, że zachowane zostaną dwa najstarsze budynki, określane przez architektów jako mały młyn i wielki młyn oraz unikalny most transportowy, który obecnie służy jako przestrzeń ekspozycyjna. Wszystkie te 3 elementy zostały odrestaurowane z zastosowaniem systemów Reynaers: CW 86-EF/VEC, CW 50-FV i XS 50-VEC, które zamontowano w istniejących konstrukcjach ramowych, wykonując nowe otwory, ściany osłonowe i elewacje wewnętrzne wychodzące na atrium. Do istniejącego obiektu włączono 3 nowe budynki i 2 dwupoziomowe mosty, które wyposażono w systemy okienno-drzwiowe Reynaers CW 50-FV. W ten sposób uzyskano wewnętrzne połączenia całego kompleksu, eliminując potrzebę wychodzenia na zewnątrz.

RÓWNOWAGA POMIĘDZY STARYM A NOWYM

Praca przy inwestycji obejmowała rozbiórkę wewnętrznych elementów budynków, usunięcie z nich silosów i maszyn, położenie nowych podłóg i wielu przypadkach wykonanie nowego licowania elewacji. Zachowano 3 wysokie budynki z mansardowymi dachami, 2 silosy wyburzono, zaś trzeci, zwany wielkim młynem, wychodzący na kanał, został odrestaurowany. W jego wysokiej betonowej konstrukcji, licowanej drobną czerwoną cegłą, przebito szeregi otworów na nowe okna, które zamontowano z użyciem systemów Reynaers XS 50-VEC.

Czytaj również: Biurowiec w kształcie statku

W miejscu wyburzonego w latach 50. XX w. zakładu przerobu kaszy manny wzniesiono prosty, trzykondygnacyjny budynek. Cegłę, charakterystyczny dla tego kompleksu materiał budowlany, zastosowano zarówno w restaurowanych, jak i nowych budynkach. Młyny, lśniące teraz jak nowe, zachowały swoją wysoką sylwetkę. W jednym z nich pośrodku nadal widoczna jest kotłownia z ognioodpornej cegły i była maszynownia.