Po co nam rynny?

Zazwyczaj wszystkie elementy systemu orynnowania kupuje się w komplecie - są one do siebie dopasowane, dzięki czemu ułatwiają późniejszy montaż. Montaż orynnowania najlepiej zlecić dekarzom, gdyż jest to dość skomplikowane, oraz potrzeba odpowiednich narzędzi. Oszczędni inwestorzy mogą spróbować samodzielnie wykonać montaż rynien, ale jedynie tych wykonanych z PVC lub stali.
Instalację rynien najlepiej rozpocząć przed ułożeniem pokrycia i gdy wykończone są ściany zewnętrzne budynku - wówczas do ścian od razu można na stałe zamocować rury spustowe odprowadzające wodę z rynien.

Żeby rynny dobrze odprowadzały wodę, należy je zamontować ze spadkiem w kierunku rur spustowych. Dopasowuje się go do długości połaci dachowych i przekroju rynien. Zazwyczaj spadek wynosi od 0,5 do 2%. Jeśli szerokość połaci przekracza 12 m, spadek w jednym kierunku nie wystarczy. Trzeba zrobić go w dwóch kierunkach. Najwyższy punkt jest wówczas pośrodku okapu, a dwa najniższe punkty - po obu stronach połaci.

Czytaj również: Przedstawiamy krok po kroku - jak poprawnie zamontować system rynnowy i uniknąć najczęściej popełnianych błędów

Instalację rynien z wymaganym spadkiem umożliwiają haki. Należy je odpowiednio wygiąć i zamocować. W zależności od rodzaju haki mocuje się do sztywnego poszycia lub łaty dachowej, boku krokwi, lub deski czołowej zamocowanej pionowo lub z nachyleniem: 1:1,5; 1:2; 1:3.
W sprzedaży są też haki uniwersalne, które można mocować do wszystkich wymienionych elementów. Odstępy między hakami powinny wynosić 40-60 cm. Jeżeli rozmieści się je zbyt rzadko, rynny będą narażone na odkształcenia. Haki powinny być oddalone 2 cm od krawędzi sztucera lub narożnika, a skrajne - odsunięte od krawędzi okapu na około 15 cm.

Do mocowania haków zazwyczaj używa się samonawiercających wkrętów do drewna. Wyjątek stanowią rynny miedziane i tytanow o- cynkowe, gdzie haki przybija się specjalnymi gwoździami.

Kiedy haki są już zamocowane, można rozpocząć montaż rynien. W hakach umieszcza się je na wcisk. W pierwszej kolejności mocuje się sztucery (leje spustowe). W niektórych systemach nie łączy się ich bezpośrednio z rynnami, tylko podczepia się je od dołu.

Czytaj również: System ukrytej rynny - rozwiązanie w dachach bezokapowych. Jak działa i co można zyskać dzięki temu rozwiązaniu?

Sposób połączenia rynien zależy przede wszystkim od rodzaju materiału, z jakiego są wykonane. Rynny stalowe i z PVC łączy się ze sobą przy użyciu odpowiednich złączek z uszczelkami. Przed połączeniem uszczelkę warto dla poprawienia szczelności spryskać silikonem w aerozolu. Rynny aluminiowe ustawia się tak, żeby tworzyły zakłady, i łączy nitami oraz specjalnym klejem. Rynny tytanowo - cynkowe oraz miedziane łączy się na zakład i scala lutując. Zakład powinien być nie mniejszy niż 30% średnicy rynny.
Do robienia dylatacji, która umożliwi bezpieczne wydłużanie się i kurczenie rynien pod wpływem zmian temperatury, stosuje się przeważnie odpowiednie łączniki, które zagwarantują wzajemną pracę sąsiednich odcinków i jednocześnie nie pogorszą szczelności.

Kiedy rynny są zamontowane, okap należy zabezpieczyć obróbką blacharską, która ochroni elewację przed zaciekaniem wody spływającej z połaci.

Zamiast rur

Nie wszyscy lubią rury spustowe, dlatego wodę z rynien mogą odprowadzać tzw. rzygacze - wylewki mocowane na zakończeniu rynien. Deszczówka wylewa się przez nie na odległość bezpieczną dla ścian. Wyglądają one bardzo ozdobnie (producenci nadają im przeważnie wygląd krokodylich lub smoczych głów). Rzygacze nadają się raczej do rynien tytanowo-cynkowych lub miedzianych. Zamiast nich, można też zastosować plastikowe lub metalowe łańcuchy. Mocuje się je do sztucera i opuszcza aż do ziemi. Powinny być zakotwiczone, aby podczas silnych wiatrów nie obijały się o ściany i nie brudziły ich. Woda spływająca po łańcuchach również powinna docierać do studzienek chłonnych. Łańcuchy są zdecydowanie tańsze niż rzygacze.