Poprawne mocowanie okna w ościeżu

Właściwe podparcie progu ościeżnicy okien ma duży wpływ na późniejsze ich funkcjonowanie. Do tego celu stosuje się klocki lub belki drewniane oraz stalowe kątowniki. Czasami, jeśli tak przewiduje dokumentacja systemowa, wykorzystywane są także elementy poszerzające. Niezwykle istotną kwestią jest materiał, z którego wykonane są klocki podporowe. Powinno być to twarde drewno, twarde PCV oraz w szczególnych przypadkach kształtowniki metalowe (konsole), gdy okna wysunięte są przed lico ściany. Nie należy natomiast stosować drewna miękkiego. Klocki podporowe i dystansowe służące do ustawienia okna w otworze powinny być tak rozmieszczone  by była zapewniona możliwość odkształcania się kształtowników okien pod wpływem temperatury. Co istotne, zamocowanie okien przy użyciu tylko kołków rozporowych, śrub lub kotew bez zastosowania klocków podporowych jest niewystarczające do przenoszenia obciążenia.

Z kolei klocki dystansowe, służą do ustalenia pozycji okna w otworze. Należy pamiętać, że po zamocowaniu ościeżnicy klocki te powinny zostać usunięte. Nie należy natomiast usuwać klocków podporowych. Dopuszczalne odchyłki pionowe i poziome ustawienia okna w otworze przy długości elementów 3,0 m nie powinny przekraczać 1,5 mm. Przy elementach o większych wymiarach, występujące odchyłki nie mogą mieć wpływu na ich funkcjonalność. Minimalne szerokości szczelin między ramą ościeżnicy a ościeżem przy uszczelnieniu kitami elastycznymi lub impregnowanymi taśmami rozprężnymi określone są dla różnych rodzajów okien i ich wymiarów w Instrukcji ITB nr 421/2011 – Montaż okien i drzwi balkonowych. Maksymalny wymiar szczeliny miedzy ościeżnicą okienną, a ościeżem nie powinien przekraczać 40 mm, a przy stosowaniu pianek jednoskładnikowych wymiar ten powinien być mniejszy niż 30 mm.

Właściwy dobór elementów mocujących okno w ścianie

W zależności od rodzaju ściany – monolityczna lub warstwowa – oraz sposobu jej wykonania do mocowania okien stosuje się różne łączniki montażowe: kołki rozporowe lub dyble, kotwy i śruby oraz wkręty. Kołki rozporowe (dyble) stosuje się do ścian wykonanych z: betonu, muru z cegły pełnej, cegły silikatowej, cegły dziurawki, pustaków ceramicznych i cementowych, gazobetonu, kamienia naturalnego itp. Śruby mogą być stosowane natomiast do mocowania ościeżnic do: betonu, cegły pełnej, cegły silikatowej, cegły dziurawki, betonu lekkiego czy do drewna. Śruby należy dostosować do materiału ościeżnicy.

Z kolei kotwy budowlane powinny być stosowane wszędzie tam, gdzie odległość  ościeżnicy od miejsca zamocowania jest zbyt duża lub niemożliwa do zastosowania dybli, np. przy mocowaniu dolnym (progowym), w rozwiązaniach ścian warstwowych. Należy też pamiętać, że w przypadku okien aluminiowych z przekładkami termicznymi łączniki mocujące zamocowane są do komory wewnętrznej kształtownika lub w osi zintegrowanego profilu za pośrednictwem przekładki metalowej wykluczającej przenoszenie obciążeń na przekładki termiczne z tworzyw sztucznych. Mocowanie okna powinno być wykonane w taki sposób, aby obciążenia zewnętrzne były przenoszone za pośrednictwem w/w łączników mechanicznych na konstrukcję budynku. Wymagane wg Instrukcji ITB rozmieszczenie punktów mocowania na całym obwodzie ościeżnicy okna przedstawia rys.1. 

„Ciepły montaż” okna

Właściwy montaż okna to także wykorzystanie produktów umożliwiających tzw. „ciepły montaż”, które dostępne są w Polsce pod nazwą Soudal Window System. Jest to innowacyjny i kompleksowy systemu trójwarstwowego montażu okien, w którym warstwę zewnętrzną stanowi uszczelnienie wykonane z  impregnowanych  taśm  rozprężnych  lub taśm warstwowych paroprzepuszczalnych. Warstwa środkowa to izolacyjna pianka poliuretanowa, która zapewnia izolację termiczną i akustyczną szczeliny między oknem i ścianą budynku. Z kolei funkcję warstwy wewnętrznej pełni taśma paroizolacyjna. Ten profesjonalny zestaw produktów do montażu stolarki okiennej sprawdza się, zarówno przy tradycyjnym budownictwie, jak i przy tak wymagających projektach jak domy pasywne.