Remont dworca we Wrocławiu: przygotowania do EURO 2012

Idea zachowanie obecnej kubatury obiektu, przy jednoczesnym dostosowaniu struktury przestrzennej obiektu dworca do współczesnych wymagań i standardów obsługi podróżnych, przywrócenie walorów architektonicznych i artystycznych kompleksu dworcowego, wprowadzenie nowej funkcji dworca - galeria miejska.

Dworzec wybudowany został w latach 1855-1857 jako Dworzec Kolei Górnośląskiej i Wrocławsko-Poznańsko-Głogowskiej, Zaprojektowany przez Wilhelma Grapow, architekta królewskiego Kolei Górnośląskich. Dworzec znajdował się wówczas na południowym skraju miasta, jego okolice były jeszcze niezabudowane. Pierwotna hala peronowa znajdowała się na miejscu dzisiejszego głównego hallu i przylegała do budynku dworca. Istniejące do dziś w tym hallu ciągnące się wzdłuż podwyższenie, wykorzystywane jako wewnętrzny taras znajdujących się tu poczekalni i jadłodajni, jest pozostałością peronu, wówczas jedynego na tym dworcu. Hall, długi na 600 stóp pruskich (około 200 m), nakryty dachem z częściowo przeszklonymi powierzchniami, stanowił swego czasu wraz z budynkiem dworcowym największą budowlę tego rodzaju w Europie. W budynku dworca mieściła się restauracja, poczekalnia III, II i I klasy oraz dla osobistości (z osobnym korytarzem prowadzącym na peron). Przed głównym wejściem dworca urządzony był wielki plac – ogród - ul. Piłsudskiego od Stawowej na zachód nazywała się wtedy Ogrodowa ( Gartenstraße ); W miarę rozwoju miasta i komunikacji kolejowej wzrastało zapotrzebowanie na zwiększenie liczby odprawianych tu pociągów. Od połowy XIX wieku nie połączone dotychczas sieci kolei Górnośląskiej, Poznańsko-Głogowskiej, Świdnicko-Świebodzkiej, Dolnośląsko-Marchijskiej oraz Kolei Prawego Brzegu Odry (prowadzącej w kierunku Oleśnicy) łączono ze sobą tworząc współczesną sieć kolejową w mieście. W związku z rosnącymi potrzebami w latach 1899-1904 wybudowano pięć nowych peronów. Pierwsze cztery perony, po dwa tory, całkowicie nakryto półokrągłymi nawowymi dachami; peron piąty przylega tylko do pojedynczego toru i nakryty jest własnym osobnym daszkiem. Dotychczasową halę peronową przebudowano, usuwając z niej tory, obniżając posadzkę. Główna fasada dworca jest w stylu angielskiego neogotyku. W czasie modernizacji w latach 20 XX wieku na pierwszych czterech peronach ustawiono kamienne kioski peronowe. historia POIiŚ 7.1-27
 

Lata przedwojenne Budowa Dworca Głównego (źr. Wikipedia) 

2009

2012

2009

2012

Cele planowanej przebudowy poprawa stanu technicznego odpowiadająca wymaganiom i standardom technicznym dla obiektów użyteczności publicznej, wzrost bezpieczeństwa użytkowników (monitoring, system ostrzegania o pożarze, systemy bezpieczeństwa), wprowadzenie przejrzystości przestrzennej i funkcjonalnej dla obsługi pasażerów, osób towarzyszących, usunięcie barier architektonicznych (przystosowanie obiektu dla osób niepełnosprawnych), nadanie obiektowi estetycznego wyglądu

Obszary inwestycji 

Działania

ROK 2009

Stan przygotowania projektu

           I kwartał 2010r

          * - wybór i zawarcie umowy z Wykonawcą nadzoru inwestorskiego;
          * - wybór i zawarcie umowy z Wykonawcą robót budowlano-montażowych;
          * uzyskanie pozwolenia na budowę

           II kwartał 2010 - IV kwartał 2011

          * - realizacja robót budowlano-montażowych

     I kwartał 2012 oddanie obiektu do użytkowania

Koszt inwestycji
Łączny koszt realizacji projektu wynosi 293 500 000 zł netto, w tym ok. 70% *) dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej         

Michał Jaros pełnomocnik wojewody dolnośląskiego ds. EURO 2012
* Informacja częścią „Raportu o stanie przygotowań do EURO 2012”