Ścianki działowe, rodzaje

Ścianki wewnętrzne mogą być tak różne, jak różne może być ich przeznaczenie. Z przeznaczenia ścianek wynika sposób ich wykonania i materiały, z jakich się je muruje.
Z przynależności do obszaru zabudowy wynikają wymagania, które stawia się w zakresie nośności nienośnym wewnętrznym ściankom działowym. Powinny one przejmować ciężar własny oraz inne obciążenia, działające na ich powierzchnię, jak np. ciężar konsoli, lub obciążenie uderzeniowe i rozdzielać je na przylegające nośne elementy budowlane.

 
W odniesieniu do ścianek działowych, które wykonywane są wg norm lub na podstawie dopuszczenia przez nadzór budowlany, nie są wymagane obliczenia statyczne. Jeśli takie podstawy formalne nie istnieją, to należy przeprowadzić obliczenie wytrzymałości statycznej.

Ścianki działowe tworzone mogą być z różnych materiałów. Tradycyjnie ścianki działowe tworzy się z cegieł pełnych, murowanych na grubość 12 cm lub – rzadziej – na 6,5 cm. Ich wykonanie jest pracochłonne. Z powodu dużego ciężaru, stawia się je na zaprojektowanych wzmocnieniach stropów lub na dodatkowej belce żelbetowej opartej na ścianach nośnych. Ścianki działowe z cegieł są bardzo wytrzymałe i dobrze tłumią hałas. Nierówna powierzchnia wymaga tynkowania warstwą o grubości co najmniej 1,5 cm. Istnieje możliwość stawiania ścianek działowych z cegły dziurawki. Ściany takie są o ok. 30% lżejsze od ścian tradycyjnych, ale słabiej tłumią dźwięki. Ścianki murowane można wykończyć płytami gipsowo-kartonowymi, co znacznie przyspiesza prace wykończeniowe.

Czytaj również: Modna szarość cegły klinkierowej

W budynkach z pustaków ceramicznych ścianki działowe najczęściej też są z nich murowane, ale pustaki są cieńsze – najczęściej o grubości 8,8 lub 12 cm. Wykonywanie ścianek znacznie przyspiesza stosowanie dużych (50x24 cm) elementów z ceramiki poryzowanej łączonych na pióro i wpust. Do wykończania używa się pocienione (o grubości 10-12 mm) tynki gipsowe nakładane za pomocą agregatu lub ręcznie. Ściany z pustaków ceramicznych stawiane miedzy pokojami spełniają standardowe wymagania izolacji akustycznej jednak oddzielanie nimi łazienki czy WC wymaga dodatkowej izolacji.

 
Do stawiania ścianek używa się również lekkiego betonu. Bloczki z betonu komórkowego muruje się łatwo i szybko, co przyczynia się do popularności tego rozwiązania. Elementy są co prawda duże, ale niezbyt ciężkie (około 50 kg/m²) co umożliwia ich przycinanie. Przy tworzeniu bloczków stosuje się dużą precyzję co sprawia, że ich rozmiary są bardzo dokładne. Można je murować na cienkie spoiny, co ułatwia otynkowanie ścianki. Mała zdolność tłumienia dźwięków, wymaga pokrycia ścian z betonu komórkowego tynkiem tradycyjnym, zwiększającym ich masę powierzchniową i poprawiającą izolacyjność akustyczną. Istnieje możliwość wykończenia ścianki płytami gipsowo-kartonowymi z warstwą izolacji akustycznej, co jednak znacznie zwiększa koszty w porównaniu z tynkiem. Mała wytrzymałość betonu komórkowego sprawia, że należy unikać wieszania na zbudowanych z nich ściankach ciężkich przedmiotów.

 Ścianki działowe z prefabrykowanych płyt gipsowych o grubości 8 cm są rzadko stosowane, głównie z powodu ceny. Dźwiękochronność przegrody wynosi 38 dB, a zdolność gipsu do absorbcji i oddawania pary wodnej z otoczenia wpływa korzystnie na mikroklimat pomieszczeń.  Przy łączeniu  płyt ważących ok. 25 kg stosuje się klej gipsowy oraz technikę  na pióro i wpust.

Czytaj również: Elewacja na długie lata

Ścianki wykończa się szpachlując złącza i ewentualne uszkodzenia oraz szlifując powierzchnię. By osiągnąć wysoką jakość wykończenia zaleca się nałożenie dodatkowej warstwy gładzi gipsowej. Zwykłe płyty gipsowe stosuje się w pomieszczeniach o wilgotności do 70%, natomiast w pomieszczeniach przejściowo wilgotnych (np. łazienkach) montuje się płyty impregnowane.

Należy zdawać sobie sprawę, że płyty gipsowo-kartonowe są kłopotliwe w transporcie. Płyta o wymiarach 120x260 cm nie mieści się ani w windzie, ani w wąskich klatkach schodowych.

Lekką ściankę działową równie dobrze można wznieść zarówno na szkielecie stalowym jak i  drewnianym.

 
Szkielet drewniany lub metalowy możemy pokryć boazerią.  Pozwala to uniknąć dodatkowego wykończania powierzchni (malowania czy tapetowania). Konstrukcję szkieletu należy wzmonić poziomymi drewnianymi listwami montażowymi o przekroju 2x3 cm rozstawionymi co 40 cm. Panele łączy się specjalnymi spinkami.

    
Efektownym ale dość drogim rozwiązaniem są ścianki działowe z pustaków, Najczęściej stosuje  się je tam, gdzie trzeba wydzielić pomieszczenie, przy jednoczesnym dopływie światła dziennego i wytłumieniu hałasu. Pustaki dostępne są w wielu kolorach i fakturach powierzchni. Do stawiania ścianek z pustaków szklanych, oprócz tradycyjnej zaprawy cementowej, wykorzystuje się również plastikowe łączniki oraz masy wypełniające spoiny. Ścianki te zazwyczaj wzmacnia się prętami stalowymi umieszczonymi w spoinach.

 
Coraz popularniejsze w małych mieszkaniach są przesuwne ścianki działowe. Występują w dwóch rodzajach - jako harmonijkowe bądź sztywne. Przesuwają się po szynie dolnej lub prowadnicy umocowanej na suficie.

Wysokiej jakości ściany działowe z płyt gk znajdziecie w ofercie RIGIPS.