Ustawa z dnia 14 lutego 1991 roku.

DZIAŁ I

Art. 1. 

Ustawa – Prawo o notariacie wchodzi w życie po upływie 1 miesiąca od dnia ogłoszenia.

Art. 2. 

Z zastrzeżeniem art. 4 niniejszej ustawy traci moc ustawa z dnia 24 maja 1989 r. – Prawo o notariacie (Dz. U. Nr 33, poz. 176 i Nr 73, poz. 436), zwana dalej „ustawą dotychczasową”.

Art. 3.

§ 1. 

Minister Sprawiedliwości znosi państwowe biura notarialne i przekazuje prowadzenie ksiąg wieczystych właściwym sądom rejonowym po utworzeniu kancelarii notarialnych na obszarze właściwości znoszonego biura – w okresie nie dłuższym niż 2 lata od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

§ 2.

Wykaz zniesionych państwowych biur notarialnych Minister Sprawiedliwości ogłasza, co 6 miesięcy w okresie 2 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, w formie obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

Art. 4. 

Do państwowych biur notarialnych – do czasu ich zniesienia – oraz do notariuszy i innych pracowników zatrudnionych w tych biurach, a także do notariuszy prowadzących indywidualne kancelarie notarialne i tych kancelarii, stosuje się ustawę dotychczasową i inne dotychczasowe właściwe przepisy, chyba że niniejsza ustawa stanowi inaczej.

Art. 5. 

Do samorządu notarialnego oraz do odpowiedzialności dyscyplinarnej notariuszy zatrudnionych w państwowych biurach notarialnych i notariuszy prowadzących indywidualne kancelarie notarialne, a także do czynności notarialnych dokonywanych w tych biurach i kancelariach stosuje się przepisy ustawy – Prawo o notariacie Jednakże do opłat za dokonanie czynności notarialnej stosuje się przepisy art. 59 ustawy dotychczasowej, a do przechowywania i składania do archiwum dokumentów obejmujących dokonane czynności notarialne oraz sposobu prowadzenia ksiąg notarialnych – również przepisy wydane na podstawieart. 77 tej ustawy.

Art. 6. 

Notariusze działający w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy w państwowych biurach notarialnych i indywidualnych kancelariach notarialnych pozostają notariuszami w siedzibach tych biur i kancelarii, z zastrzeżeniem art. 7.

Art. 7.

§ 1. 

W terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy notariusze, o których mowa w art. 6, złożą Ministrowi Sprawiedliwości wnioski o wyznaczenie im siedzib kancelarii notarialnych albo o powołanie na stanowisko sędziego sądu rejonowego.

§ 2. 

Minister Sprawiedliwości, rozpatrując wnioski o wyznaczenie siedzib kancelarii notarialnych notariuszom zatrudnionym w państwowych biurach notarialnych, uwzględni potrzeby funkcjonowania państwowych biur notarialnych do czasu ich zniesienia oraz potrzeby sądów rejonowych, a także uzasadniony interes notariusza, który wystąpił o wyznaczenie siedziby kancelarii.

§ 3.

Jeżeli wniosek o wyznaczenie siedziby kancelarii notarialnej w tej samej miejscowości złożyło kilku notariuszy, Minister Sprawiedliwości może wyznaczyć notariuszowi siedzibę kancelarii notarialnej w innej pobliskiej miejscowości w tym samym województwie albo zgłosić, za zgodą notariusza, jego kandydaturę na stanowisko sędziego sądu rejonowego.

§ 4. 

Minister Sprawiedliwości wyznacza notariuszom siedziby kancelarii notarialnych po zasięgnięciu opinii rady właściwej izby notarialnej.

Art. 8.

§ 1. 

Krajowa Rada Sądownictwa przedstawi Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej wnioski o powołanie sędziów sądów rejonowych spośród notariuszy zgłoszonych przez zgromadzenia ogólne sędziów w sądach wojewódzkich oraz przez Ministra Sprawiedliwości.

§ 2. 

Notariusza, którego kandydatura na stanowisko sędziego została zgłoszona Krajowej Radzie Sądownictwa, Minister Sprawiedliwości może delegować do sądu rejonowego i powierzyć mu pełnienie na czas oznaczony czynności sędziowskich w tym sądzie w sprawach ksiąg wieczystych.

§ 3. 

Notariuszowi, którego kandydatura na stanowisko sędziego nie została zgłoszona Krajowej Radzie Sądownictwa, oraz notariuszowi, o którego powołanie na stanowisko sędziego Krajowa Rada Sądownictwa nie przedstawiła wniosku Prezydentowi, Minister Sprawiedliwości wyznaczy, na jego wniosek, siedzibę kancelarii notarialnej. Przepis art. 7 stosuje się.

Art. 9.

§ 1. 

Z dniem doręczenia notariuszowi zawiadomienia o wyznaczeniu siedziby kancelarii notarialnej dotychczasowy stosunek pracy z tym notariuszem wygasa.

§ 2. 

Stosunek pracy z notariuszem, który nie złożył wniosku o wyznaczenie siedziby kancelarii notarialnej, rozwiązuje się po upływie trzech miesięcy od dnia doręczenia mu zawiadomienia Ministra Sprawiedliwości o zwolnieniu, z tym że koniec tego terminu nie może przypaść wcześniej niż dzień zniesienia państwowego biura notarialnego, w którym notariusz był zatrudniony, chyba że na wniosek notariusza określono krótszy termin.

Art. 10.

§ 1. 

Minister Sprawiedliwości, znosząc państwowe biuro notarialne, może powołać zatrudnionego w tym biurze asesora notarialnego, na jego wniosek, na notariusza, jeżeli spełnia wymagania określone w art. 11ustawy – Prawo o notariacie i był asesorem co najmniej 1 rok, i wyznaczyć mu siedzibę kancelarii notarialnej. Przepis art. 7 stosuje się.

§ 2. 

Minister Sprawiedliwości powoła asesora notarialnego, na jego wniosek, na stanowisko asesora sądowego, jeżeli nie został on powołany na notariusza ani nie zawarł umowy o pracę z notariuszem prowadzącym kancelarię notarialną.

§ 3. 

Do asesora notarialnego, który został powołany na notariusza albo zawarł umowę o pracę z notariuszem prowadzącym kancelarię notarialną, stosuje się art. 9 § 1.

§ 4. 

Do stosunku pracy z asesorem notarialnym, który nie złożył wniosku o powołanie na notariusza i wyznaczenie siedziby kancelarii notarialnej ani nie zawarł umowy o pracę z notariuszem prowadzącym kancelarię notarialną lub nie złożył wniosku o powołanie na stanowisko asesora sądowego, stosuje się art. 9 § 2.

Art. 11.

§ 1. 

Pracownicy administracyjni i obsługi zatrudnieni w państwowych biurach notarialnych stają się, z dniem zniesienia tych biur, pracownikami sądów rejonowych, na których obszarze właściwości znajdowały się znoszone biura.

§ 2. 

Pracownicy, o których mowa w § 1, mogą, w terminie trzech miesięcy od dnia zniesienia państwowego biura notarialnego, w którym byli zatrudnieni, złożyć oświadczenie o odmowie dalszego zatrudnienia. W tym przypadku stosunek pracy rozwiązuje się po upływie trzech miesięcy od dnia złożenia oświadczenia, w ostatnim dniu miesiąca kalendarzowego, chyba że na wniosek pracownika określono krótszy termin.

§ 3. 

Przepis § 2 stosuje się odpowiednio do aplikantów notarialnych.

Art. 12. 

Rozwiązanie lub wygaśnięcie stosunku pracy w trybie niniejszej ustawy z notariuszem, asesorem notarialnym, aplikantem notarialnym i innym pracownikiem państwowego biura notarialnego pociąga za sobą skutki, jakie przepisy prawa wiążą z rozwiązaniem umowy o pracę przez zakład pracy za wypowiedzeniem z powodu likwidacji zakładu pracy.

Art. 13. 

Notariusze, asesorzy i aplikanci notarialni oraz inni pracownicy notarialni zachowują przez okres 6 miesięcy prawo do wynagrodzenia odpowiadającego stanowisku, które zajmowali w zniesionym państwowym biurze notarialnym, gdy obejmą w sądzie rejonowym stanowiska, na których przysługuje niższe wynagrodzenie zasadnicze, niższy dodatek funkcyjny lub dodatek nie przysługuje.

...

Pełny tekst ustawy w pliku do pobrania poniżej.