Najpopularniejsze zabytki architektury Torunia

 W mieście znajdują się zabytki wszystkich epok, zaczynając od czasów średniowiecza. Mają niezwykłe wprost znaczenie dla historii sztuki, ale też świadczą o dawnej świetności Torunia, jego znaczeniu politycznym i ekonomicznym. Jest jednym z najstarszych miast Polski, a  prawa miejskie uzyskał już w 1233 roku. Początki współczesnemu wyglądowi Torunia dali Krzyżacy w 1230 roku. Dla nich był on nie tylko punktem wyjścia do dalszych podbojów ziem pruskich, ale i od niego rozpoczęli tworzenie zalążka swojego nowego państwa.  Dlatego tutaj też powstał wielki i aktywny ośrodek artystyczny promieniujący na całe państwo krzyżackie. Związane było to z potrzebą wyposażania wielkich świątyń miasta, budowli publicznych i kamienic w dzieła malarstwa, rzeźby i rzemiosła artystycznego.

 Ratusz Staromiejski, Brama Mostowa, Stare Miasto... Długo można by wymieniać zabytki architektury Torunia. Nie można zapomnieć o kompleksie kamienic mieszczańskich i patrycjuszowskich, unikalnym nie tylko w skali kraju, ale i całej Europy. Trzeba wspomnieć jeszcze, że miasto było głównym ośrodkiem gotyckiej sztuki artystycznej, nie tylko architektury, Pomorza.

Dwór Artusa

 Gmach na Rynku Staromiejskim, powstały w latach 1889-1891. Kiedyś były tu restauracje, sklepy i pokoje dla gości odbywających się tu bali i bankietów, teraz mieści się w nim Centrum Kultury Torunia. Swoją nazwę zawdzięcza historii miasta sięgającej XIV wieku, kiedy to w miejscu współczesnego Dworu Artusa znajdowała się siedziba Bractwa świętego Jerzego, skupiająca wokół siebie kupców i najbogatszych obywateli Torunia. Miały tu miejsce tak ważne wydarzenia jak choćby zwarcie II pokoju toruńskiego w 1466 roku, który zakończył ''wojnę trzynastoletnią'' i dał początek likwidacji państwa krzyżackiego w dotychczasowej formie. 

 Obecny budynek powstał w okresie zaboru pruskiego. To stąd budynek jest zdobiony herbami Brandenburgii i Prus. Swoją architekturą nawiązuje do dawnych toruńskich stylów: gotyku i renesansu niderlandzkiego.  Fasada jest trzykondygnacyjna, licowana cegłą ze znacznym użyciem czerwonego piaskowca. W latach 1993-1995 przeprowadzono kapitalny remont Dworu, przywracając mu tym samym jego dawny wygląd i urodę.

Czytaj również: Miasto z czerwonej cegły

Baszty

 Obok bram i barbakanów to element obronny w systemie murów miejskich. Zwykle budowane na planie koła, półkola, czworoboku lub wieloboku. Budowę toruńskich murów obronnych wraz z bramami i basztami rozpoczęto w połowie XIII wieku. Są to najstarsze takie formy budownictwa na Pomorzu. Wśród bram miejskich występowały szerokie masywne bryły bram, zdradzające pochodzenie flandryjskie. W XV wieku, kiedy nastąpiła największa rozbudowa murów miejskich, Stare Miasto posiadało 33, a Nowe Miasto 21 baszt. Do dziś zachowały się tylko nieliczne z tej imponującej liczby, tak jak na przykład: Krzywa Wieża, Żuraw, Gołębnik, Wartownia. 

Czytaj również: Nowoczesne wnętrze polskiego konsulatu w Pradze

Dom Mikołaja Kopernika

 Trudno dziś jednoznaczenie rozstrzygnąć, czy to faktycznie w tym miejscu 19 lutego 1473 roku przyszły słynny astronom po raz pierwszy ujrzał światło dzienne, gdyż w tym okresie jego rodzice byli posiadaczami kilku kamienic i domów w mieście. Mimo wszystko należy ona do najlepiej zachowanych gotyckich kamienic mieszczańskich w Toruniu i po renowacji przeprowadzonej w latach 1972-1973 zamieniona została na muzeum wnętrza domu kupieckiego z czasów Kopernika. Wnętrza mieszczańskie domu rodzinnego Mikołaja Kopernika  to doskonały przykład typowej kamienicy kupieckiej wielkiego hanzeatyckiego miasta.  Jest wysoka sień ze wszystkimi charakterystycznymi jej elementami, izby tylnego traktu, kantorek kupiecki, a na pierwszym piętrze salon, zwany też Salą Białą.