Polski Rzym

 Sandomierz wpisany jest do rejestru zabytków jako zespół urbanistyczno-architektoniczny i krajobrazowy, zaliczając go tym samym do zabytków o światowej randze. Wyznaczono również obszerną strefę ochronną, w granicach której znalazło się miasto lokacyjne, wzgórza staromiejskie, przedmieścia Opatowskie i Zawichojskie wraz z otaczającymi sadami i wąwozami.

Czytaj również: Padwa północy

Bulwar nad Wisłą im. Marszałka Józefa Piłsudskiego

 Ważną atrakcją i wizytówką miasta jest Bulwar nad Wisłą Józefa Piłsudskiego, który w ostatnim czasie został gruntownie odbudowany i zmodernizowany. Na terenie Bulwaru znajdują się takie atrakcje dla turystów i mieszkańców jak: nowoczesna przystań dla sprzętu pływajacego,  informacyjno-rekreacyjny Budynek Sportów Wodnych wraz z tarasem, doskonale wyposażony plac zabaw dla dzieci oraz scena plenerowa. 

Wzdłuż brzegu Wisły powstała również promenada, która staje się ulubionym miejscem spacerowym dla mieszkańców miasta oraz turystów odwiedzajacych Sandomierz.

Czytaj również: Najpopularniejsze zabytki architektury Torunia

Zamek królewski w Sandomierzu 

 W XII wieku na dzisiejszym Wzgórzu Zamkowym powstał gród z wałami o konstrukcji skrzyniowej, co wiązać można z umiejscowieniem tu siedziby księcia Henryka Sandomierskiego. W związku z budową umocnień rozdzielono Wzgórze Zamkowe od Wzgórza Katedralnego, przekopując pomiędzy nimi głęboką fosę, nad którą znajdował się most. Gród na Wzgórzu Zamkowym został zdobyty podczas najazdu mongolskiego 13 lutego 1241 roku, oraz uległ zniszczeniu podczas najazdu mongolsko-ruskiego w lutym 1260 roku. Wkrótce go jednak odbudowano na tyle skutecznie, że obronił się przed najazdem rusko-mongolskim Lwa Daniłowicza w 1280 roku i kolejnym najazdem mongolskim w 1287 roku. 

 W XIV wieku z nadania fundacji króla Kazimierza Wielkiego na miejscu drewnianego grodu wzniesiono murowaną gotycką budowlę z wieżą obronną, zbudowaną na planie ośmiobocznym, i murem zamkowym. 

 W XVI wieku z inicjatywy króla Zygmunta I Starego rozpoczęto przebudowę gotyckiego zamku w renesansową rezydencję. Prace powierzono architektowi Benedyktowi zwanemu powszechnie Sandomierzaninem. To on przebudował istniejący budynek w skrzydło południowe, wzniesiono skrzydło wschodnie i rozpoczęto budowę skrzydła zachodniego. Przebudowę upamiętnia tablica z okolicznościowym napisem: ''Zygmunt z łaski Bożej król Polski, wielki książę litewski, ruski, pruski, pan i dziedzic roku pańskiego 1520''.

 Po III rozbiorze Polski zaborca austriacki przeznaczył zamek na sąd i więzienie. W 1844 roku  przebudowano pozostałości królewskiego zamku nadając mu surowe klasycystyczne formy architektoniczne. Tak ukształtowany zamek pełnił funkcje więzienne do 1959 roku. 

 W latach 1995-2002 wykonano prace związane z rekonstrukcją i stabilizacją wzgórza zamkowego oraz modernizacją dachu i poddasza zamku, a w latach 2004-2007 przeprowadzono prace rewitalizacyjne wewnątrz zamku. Teraz w jego murach mieści się Muzeum Okręgowe w Sandomierzu, które jest spadkobiercą tradycji Muzeum Ziemi Sandomierskiej.

Czytaj również: Miasto z czerwonej cegły

Lochy Sandomierskie 

 To nic innego jak połączone w trasę turystyczną zespoły dawnych piwnic i korytarzy biegnących pod miastem. Wejście do podziemi znajduje się przy Rynku 12, natomiast wyjście w budynku Ratusza.  

 Trasa została udostępniona zwiedzającym w 1977 roku. Składa się z 34 połączonych ze sobą pomieszczeń, położonych na głębokości od czterech do dwunastu metrów pod powierzchnią ziemi. Składają się na nią pochodzące z XIV i XV wieku kupieckie piwnice i składy. W sumie cała trasa liczy 470 metrów długości. 

 W większości sal znajdują się ekspozycje muzealne związane z historią Sandomierza, dlatego trasę zwiedza się jedynie pod okiem przewodnika.