Prawidłowe tynkowanie od A do Z

Kiedy tynkować?

Przeprowadzenie tynkowania w odpowiednich warunkach pozwoli na uniknięcie problemów takich jak pęknięcia, przebarwienia czy nawet odpadanie tynków. W nowo wybudowanym domu do tynkowania ścian wewnętrznych możemy przystąpić dopiero po upływie 3 do 6 miesięcy od ukończenia budowy. Jest to związane z procesem osiadania budynku. W przypadku podłoży betonowych i żelbetowych tynkowanie możemy rozpocząć już po upływie 2 miesięcy. Wcześniejsze rozpoczęcie prac może skutkować pękaniem tynku, co z kolei przyczynia się do wydłużenia prac remontowych. Ważne jest, aby podczas procesu tynkowania temperatura w pomieszczeniu wynosiła nie mniej niż 5^○C i nie więcej niż 25^○C. Tynkowanie w pomieszczeniach nieogrzewanych, w czasie mrozów, spowoduje przemrożenie tynków, a w konsekwencji ich odbarwienie.

Etap pierwszy – przygotowanie podłoża pod tynk

Jest to najważniejszy etap, ponieważ to jak przygotujemy ściany będzie miało największy wpływ na trwałość tynku. Podłoże powinno spełniać kilka wymogów. Musi być suche, nośne, nieprzemarznięte, wolne od kurzu i zanieczyszczeń. Ważne jest dokładne oczyszczenie ściany ze wszelkich zanieczyszczeń typu resztki poprzedniego tynku, tapety czy farby. Kolejnym krokiem jest zagruntowanie ściany. Wybór materiału do gruntowania zależy od tworzywa z jakiego wykonane są ściany. Do powierzchni betonowej, ze względu na jej zwartość, gładkość i małą nasiąkliwość wybiera się grunt, który zwiększy jej przyczepność. W przypadku podłoży porowatych i silnie chłonnych takich jak beton komórkowy czy cegła ceramiczna, rekomenduje się użycie gruntu wyrównującego chłonność i zwiększającego przyczepność. Grunt na ścianę nakładamy pędzlem lub wałkiem. Przed przystąpieniem do tynkowania należy również zabezpieczyć narożniki nierdzewnymi profilami ochronnymi, a na miejsca szczególnie narażone na pęknięcie trzeba założyć siatkę tynkarską.

Etap drugi – wykonanie zaprawy

Zaprawę tynkarską możemy uzyskać na dwa sposoby. Pierwszy to sposób tradycyjny, czyli wymieszanie suchej mieszanki tynkowej z odpowiednią ilością czystej wody. Należy zwrócić uwagę na odpowiednią konsystencję zaprawy. Masa powinna być jednorodna i pozbawiona grudek. Gotowa zaprawa utrzymuje swoje właściwości ok. 2 godzin, dlatego nie należy przygotowywać za dużo masy naraz. Drugim sposobem na uzyskanie zaprawy, jest wykorzystanie agregatu tynkarskiego, w którym przygotowujemy zaprawę, a potem z jego pomocą nanosimy tynk na ścianę.

Etap trzeci – tynkowanie ścian

W zależności od tego na jaki rodzaj tynku się zdecydowaliśmy wybieramy jedną z metod nakładania tynku. Tynki cementowe, czyli takie które nie zawierają wapna, możemy nakładać tylko i wyłącznie w sposób tradycyjny (ręcznie). Wykańcza się nimi pomieszczenia, które są narażone na działanie wilgoci, są odporne na uszkodzenia. Do wilgotnych pomieszczeń możemy użyć również tynku cementowo – wapiennego, który charakteryzuje się dobrą przepuszczalnością pary, dzięki czemu woda nie gromadzi się w ścianach. Do pomieszczeń suchych, takich jak salon czy sypialnia, najczęściej wybieramy tynki gipsowe. Dają one efekt szczególnie gładkiej powierzchni, dlatego są stosowane jako podkład pod malowanie czy tapetowanie. Tynki mogą być jedno, dwu lub trójwarstwowe w zależności od rodzaju mieszkanki tynkarskiej. Tynki trójwarstwowe składają się z następujących warstw:

• Obrzutka – powinna mieć grubość 3 – 4 cm, nanoszona kielnią lub czerpakiem, tak aby powstały długie „bryzgi”;
• Narzut – warstwa nanoszona na obrzutkę po jej stwardnieniu; grubość narzutu to 8 – 15 mm. Wykonujemy go z różnego rodzaju zapraw (wapiennych, gipsowo – wapiennych, cementowo – wapiennych, cementowych i cementowo – gliniastych);
• Gładź – ostatnia warstwa grubości od 1 do 3 mm. Po stężeniu zacieramy packą drewnianą, metalową lub z tworzywa sztucznego.

W przypadku tynków dwuwarstwowych po nałożeniu narzutu, wyrównujemy go pacą, aż do momentu gdy powierzchnia będzie jednolita. Należy również pamiętać, że tynk gipsowy wykonujemy zawsze metodą jednowarstwową, a grubość warstwy nie powinna przekraczać 20 mm. Tynki na ścianę możemy nakładać ręcznie lub mechanicznie, przy pomocy wspomnianego agregatu tynkarskiego. Wymaga to jednak sporych umiejętności. Niezależnie od sposobu aplikacji tynku, technologia wykończenia powierzchni jest taka sama. Należy odpowiednio wyrównać i zatrzeć warstwę tynku, tak aby uzyskać jednorodną powierzchnię.

Etap czwarty – schnięcie tynku

Ogólnie zakłada się, że przez jedną dobę wysycha 1 mm warstwy tynku, zatem warstwa o grubości 15 mm powinna wysychać ok. 15 – 20 dni w zależności od warunków atmosferycznych. Tynkowanie jest zajęciem pracochłonnym i czasochłonnym. Wymaga dużej wprawy i wytrwałości.

Więcej informacji o tynkowaniu i remontach: http://monder.pl/