Prywatny akademik na warszawskim Mokotowie

Zlokalizowany na warszawskim Mokotowie prywatny akademik to budynek zamieszkania zbiorowego łączący komfort indywidualnych przestrzeni mieszkalnych z funkcjonalnością wspólnych pomieszczeń, sprzyjających integracji oraz codziennym aktywnościom. Obiekt został zaprojektowany z myślą o młodych ludziach, którzy szukają wygodnego i nowoczesnego miejsca do życia w pobliżu uczelni, a jednocześnie cenią sobie prywatność oraz dostęp do różnorodnych usług.

„Zabawa” wysokością 

Projekt budynku prywatnego akademika opiera się na nowoczesnej interpretacji przestrzeni miejskiej, z wyraźnym uwzględnieniem kontekstu przestrzennego oraz potrzeb przyszłych mieszkańców. - Cała kompozycja została zaplanowana tak, aby harmonijnie wpasowała się w istniejący układ urbanistyczny, tworząc jednocześnie nową dominantę w przestrzeni. Jest nią główna bryła budynku, osiągająca wysokość od 8 do 13 kondygnacji. Formowanie budynku w taki sposób zapewnia interesującą i zróżnicowaną sylwetkę, która staje się dominantą i wyraźnym punktem orientacyjnym w przestrzeni – mówi architekt Tomasz Karpiński, współprowadzący pracownię 4am Architekci.

Od strony al. Wilanowskiej 7-kondygnacyjna bryła harmonijnie współpracuje z wyższą częścią budynku, nie przytłaczając otoczenia, ale podkreślając nowoczesny charakter zabudowy. Z kolei elewacja zachodnia wzdłuż ulicy Modzelewskiego tworzy 6-kondygnacyjną pierzeję, która w subtelny sposób wpasowuje się w istniejący układ urbanistyczny, nie dominując nad przestrzenią miejską, ale wciąż wyraźnie wytyczając granice nowego kompleksu akademickiego.

Zrównoważona integracja z przestrzenią miejską 

Projekt budynku akademika miał na celu nie tylko zapewnienie komfortowych warunków do życia mieszkańcom, ale także stworzenie nowej jakości przestrzeni publicznej, która aktywnie włącza się w tkankę miejską.

– Elewacje od placu dzielą się na siatkę kwadratowych elementów, tworzących uskakującą fasadę. Poszczególne kondygnacje oddzielone są od siebie masywną belką. Moduły opierają się na zasadzie używania tylko jednego typu okien. Z kolei od ulic Modzelewskiego i al. Wilanowskiej elewacje charakteryzuje regularny podział i równe odstępy między otworami okiennymi. Każde z okien znajduje się w kwadratowym polu wyznaczonym przez listwy. Elewacje wschodnia i północna także zostały skomponowane na równych podziałach zróżnicowanych brył budynku – opowiada arch. Tomasz Karpiński.

^{Fot. Baumit}

Czytaj również: Monument upamiętniający masowe groby na Cmentarzu Żydowskim w Warszawie. Współczesna architektura memorialna

Kompozycję stanowi elewacja tynkowana w kolorze białym z modułowym podziałem za pomocą uskoków elewacji lub listew. Jako wykończenie kompletnego systemu ocieplenia zastosowano wysokiej jakości tynk silikatowy Baumit SilikatTop. Miejscowo na parterze zastosowano płyty elewacyjne w kolorze rudym. Całość dopełniają stalowe barierki tarasów użytkowych oraz ciemna obróbka blacharska.

Przed budynkiem zaprojektowano przestronny plac miejski, który jest doskonałym miejscem do wypoczynku i spędzania wolnego czasu. Plac został wyposażony w stojaki na rowery, co zachęca do aktywności fizycznej i korzystania z ekologicznych środków transportu. Dodatkowo, w przestrzeni zewnętrznej znajdują się ławki oraz inne elementy małej architektury, które tworzą przyjazne otoczenie sprzyjające relaksowi i integracji mieszkańców.

Urbanistyczne wyzwanie

Podczas prac nad projektem architekci musieli sprostać wielu wyzwaniom wynikającym z restrykcyjnych założeń planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego, wymagających szczegółowego podejścia do kwestii lokalizacji, wysokości oraz oddziaływania budynku na otoczenie.

^{Fot. Baumit}

- Jednym z kluczowych wyzwań był fakt, że plan miejscowy szczegółowo określał linie zabudowy oraz lokalizację dominanty wysokościowej, co oznaczało konieczność precyzyjnego dostosowania projektu do istniejących założeń urbanistycznych. Wysoka dominantowa bryła budynku musiała być zaprojektowana w taki sposób, by w pełni spełniała wymagania dotyczące wysokości oraz jej odpowiedniego umiejscowienia w stosunku do innych elementów przestrzennych w okolicy. Ustalanie tych parametrów wiązało się z koniecznością przeanalizowania wielu aspektów, takich jak stosunek do sąsiednich budynków, widoków czy kształtu samego placu miejskiego, a także zapewnienia, by wkomponowanie budynku w tkankę miejską nie wprowadzało niepożądanych dysproporcji w krajobrazie – wspomina arch. Tomasz Karpiński.

^{Fot. Baumit}

Czytaj również: Mikroklimat dla arcydzieł w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie

Warto również wspomnieć, że projekt został dostosowany do przepisów wymagających odpowiedniej ilości godzin słonecznych dla sąsiednich budynków oraz samego akademika.

- Ponieważ projekt zakładał budowę wysokiego obiektu, konieczne było spełnienie warunków dotyczących przesłaniania – szczególnie w kontekście zapewnienia odpowiedniego nasłonecznienia dla sąsiednich działek, które mogłyby zostać zasłonięte przez nową zabudowę. Utrzymanie optymalnych warunków nasłonecznienia w obrębie całego projektu wymagało starannego zaplanowania formy budynku oraz jego ustawienia względem stron świata, co stanowi duże wyzwanie, zwłaszcza w przypadku tak dużych i wysokościowych struktur – wyjaśnia architekt. 

Wyzwania związane z realizacją tego projektu wymagały nie tylko doskonałej znajomości przepisów i norm budowlanych, ale także umiejętności elastycznego dostosowania projektu do ściśle określonych wymagań urbanistycznych. Pracownia 4am Architekci s.c. świetnie sobie z nimi poradziła. Na tyle dobrze, że akademik przy ul. Wilanowskiej był jednym z 6 nowych budynków niemieszkalnych, reprezentujących nasz kraj w konkursie Baumit Life Challenge 2024, w tej właśnie kategorii.