Stolica Dolnego Śląska

 Wrocław to miasto, w którym przez wieki krzyżowały się wpływy kultur i narodów. Jego historia sięga X wieku, kiedy to Wrocław znajdował się pod panowaniem dynastii Piastów i był jedną z głównych siedzib królestwa. W ''Kronice Galla Anonima'' spisanej w latach 1112-1116 miasto jest wymieniane, obok Krakowa i Sandomierza, jako jedna z trzech stolic Królestwa Polskiego.

 Do dnia dzisiejszego Wrocław, jako jedno z nielicznych europejskich miast, ma zachowaną i stale wypełnioną wodą fosę miejską. 

Kamienice

 Mimo wojennych zniszczeń wiele budynków Wrocławia zachowało po dzisiejszy dzień swój pierwotny stan. Inne zostały odrestaurowane lub odbudowane po zakończeniu wojny. W mieście zachowało się około ośmiu tysięcy zabytkowych kamienic pochodzących z XIX i początków XX wieku. Jest to największe tego typu skupisko zabytkowego budownictwa w kraju. 

 Kamienice prezentują różne style architektoniczne, począwszy od doby baroku, poprzez klasycyzm, historyzm, secesję, kończąc na modernizmie. Zachowały się też całe historyczne ulice z takimi kamienicami, a przykładem na to może być ulica Miernicza na osiedlu Nadodrze. 

Czytaj również: Miasto z czerwonej cegły

Rynek

 To tu właśnie znajduje się serce miasta. To prostokątny plac otoczony sześćdziesięcioma zabytkowymi kamienicami.

 Każda strona Rynku ma swoją nazwę. Północna strona to Targ łakoci, wschodnia - Zielonej Rury, południowa - Złotego Pucharu, i zachodnia - Siedmiu Elektorów. Centrum Rynku zajmują Sukiennice i gmach Ratusza, który jest klasycznym przykładem architektury gotyckiej w Polsce.

 Najstarsza część Ratusza powstała około 1299 roku. Od początku swojego istnienia był świadkiem wielu ważnych wydarzeń historycznych i miejscem reprezentacyjnym, gdzie władze miasta podejmowały dostojnych gości. W miarę jak miasto stawało się potęgą handlową, Ratusz był  stale rozbudowywany i upiększany. Swój współczesny kształt i wygląd zawdzięcza pracom budowlanym i konserwatorskim, którym został poddany po zakończeniu II wojny światowej.

Mosty

 Przed wojną w granicach Wrocławia było ponad 300 mostów i kładek. Według danych na dzisiejszy dzień, mostów zostało 117, a kładek 27. W obrębie miasta przypływa, oprócz Odry, kilka mniejszych rzek, takich jak Oława, Bystrzyca, Widawa, Kasina czy Grabiszynka. Rzeki i strumienie oraz przekopane sztuczne kanały tworzą naturalne i sztuczne wyspy. Z tego względu Wrocław bywa czasem nazywany ''Wenecją Północy''. 

Zamki i pałace

 Co czwarty zamek w Polsce znajduje się właśnie na Dolnym śląsku. Niektóre z nich znamy aż za dobrze z telewizyjnych odbiorników, jak choćby Książ, Bolków czy Grodziec. Dawnymi czasy w centrum Wrocławia znajdował  się Zamek Książąt śląskich, ale dziś jego jedynymi pozostałościami jest zakrystia uniwersyteckiego Kościoła imienia Jezus i Brama Cesarska. Więcej szczęścia miał zdecydowanie Pałac Królewski, ulokowany w południowej części historycznego Starego Miasta we Wrocławiu. Okazały gmach wyraźnie wyróżnia się na tle innych budynków w dzielnicy Czterech Wyznań.

 Początku historii pałacu sięgają 1717 roku, kiedy to baron Spaetgen zakupił niewielką rezydencję i ogród w barokowym stylu. Pod okiem austriackiego architekta Johanna Berharda Fischera rozbudował i unowocześnił rezydencję. Zrobił to z takim przepychem i celebrą, że po śmierci barona Spaetgena w 1750 roku, pałac zakupił pruski król Fryderyk II. Dalszą rozbudową i przystosowaniem pałacu do potrzeb nowego monarchy zajął się jego nadworny architekt, Johann Boumann, twórca wielu budowli w Poczdamie i Berlinie. Do istniejącego już gmachu dobudowano od strony ogrodu niezachowane już do dziś skrzydło pałacu, z pomieszczeniami dla króla, pokojem muzycznym, kancelarią, biblioteką, salą przyjęć, pokojem marszałkowskim oraz jadalnią. Wnętrza utrzymano w stylu rokoka. Jednak największe zmiany w wyglądzie pałacu przypadły na połowę XIX wieku, kiedy to król Fryderyk Wilhelm IV nakazał berlińskiemu architektowi znacznie rozbudować monarszą rezydencję. Friedrich August Stuler ochoczo zabrał się do dzieła. Małą rezydencję przekształcił  w cały kompleks pałacowy sięgający aż po dzisiejszy Plac Wolności. W ostatnich miesiącach II wojny światowej pałac uległ poważnym zniszczeniom. Niemal całe skrzydło znajdujące się na Placu Wolności spłonęło i zostało wyburzone.  Do czasów współczesnych zachowała się najstarsza część pałacu, skrzydło północne oraz fragment skrzydła południowego. Obecnie odrestaurowany budynek stanowi jeden z najważniejszych zabytków miasta, gdzie w przestronnych salach prezentowana jest stała wystawa ''1000 lat Wrocławia''. To jedyna takiego rodzaju ekspozycja prezentująca pełny obraz historii dziejów Dolnego Śląska. 

Czytaj również: Nowoczesne wnętrze polskiego konsulatu w Pradze