U stóp Apeninów

 Stolica Toskanii, malownicza rozłożona nad rzeką Arno, stanowi dla turystów prawdziwe wyzwanie. Nie sposób w paru słowach opisać tego niezwykłego miasta, które nie bez powodów jest zwane ''miastem muzeum''. 

Historia 

 Miasto okres swojego największego rozkwitu zawdzięcza rodowi Medyceuszy. Byli jedną z najbardziej liczących się rodzin doby odrodzenia. Miejsce na kartach historii zapewniła im nie tylko opieka nad artystami, ale też ich potęga gospodarcza. Pod rządami Wawrzyńca Wspaniałego, zwanego ''Il Magnifico'', miasto wzbogaciło się o znaczną ilość wielkich dzieł sztuki oraz liczne budowle. Syn wspominanego Wawrzyńca, Giovanii, w 1513 roku został papieżem i znany jest jako Leon X, a jego następcą został jego kuzyn, Julian Medyceusz, na tronie piotrowym zasiadający pod imieniem Klemensa VII. Z rodu wywodzą się również dwie królowe Francji, Katarzyna i Maria Medycejskie. 

 Obalani, a później proszeni przez samych mieszkańców o powrót do Florencji, w 1532 roku stali się rodem książęcym, co tylko podniosło dodatkowo prestiż miasta. 

 Medyceusze odegrali wybitną rolę polityczną i kulturalną w dziejach całych Włoch. Posiadali największy w swoich czasach dom bankowy, który prężnie działał od 1397 roku. Jego filie znajdowały się w Rzymie, Mediolanie, i paru większych miastach zachodniej Europy. Medyceusze stali się przez to bankierami władców Europy, udzielając pożyczek nawet angielskim królom. 

 Po wygaśnięciu rodu w 1737 roku Florencja została podporządkowana bocznej linii austriackich Habsburgów. W latach 1801-1808 miasto było stolicą Królestwa Etrurii, a w 1860 roku zostało włączone do Królestwa Sardynii. Stolicą Zjednoczonych Włoch stało się w latach 1865-1870.

Czytaj również: Historyczna stolica Polski

Co warto zobaczyć we Florencji?

 W mieście za zabytek numer jeden jest uważana katedra Santa Maria del Fiore z wielką kopułą, największą ceglaną na świecie. Powstawała w latach 1296-1436, a jej prace nad nią nadzorowali najwięksi architekci swojego czasu: di Cambio, di Bondone, Andrea Pisano i Talenti. Fasada bazyliki została zaprojektowana i wykonana w stylu gotyckim. Obecny wygląd zawdzięczamy dziewiętnastowiecznym przeróbkom w stylu neogotyckim. Do jej wykonania użyto takich samych marmurów, które stosowano podczas budowy wcześniejszej struktury kościoła. Z Carrary sprowadzono biały marmur, z Prato zielony a różowy z Maremmy. Kolorowy kamień, ułożony przede wszystkim w geometryczne wzory zdobi wszystkie elewacje katedry. 

Czytaj również: Nad Morzem Śródziemnym

 Inną budowlą którą trzeba zobaczyć jest dzwonnica Campanile di Giotto. Żeby wejść na samą górę trzeba pokonać 414 schodów, ale podobno widoki wynagrodzą trud. Cała budowla ma 84,75 m wysokości. Jej elewacje zostały obłożone kolorowymi płytami marmuru, ułożonymi w wzór geometryczny. W dzwonnicy Giotta znajduje się aż siedem dzwonów: Campanone, La Misericordia, Apostolica, Annunziata, Mater Dei, L'Assunta, L'lmmacolata. 

 Na starówce Florencji warto również zobaczyć kościół Santa Maria Novella. Został zbudowany w miejscu wcześniejszego oratorium pod wezwaniem Marii Panny Patronki Winnic. Inicjatorami rozpoczętej w 1246 roku budowy gotyckiej bazyliki byli dwaj zakonnicy: Sista z Florencji i Ristora z Campi. Trójnawowe wnętrze bazyliki dzieli kolumnada, w której rozstaw kolumn zmniejsza się w kierunku ołtarza. We wnętrzu znajduje się kaplica Capella Strozzi di Montova wykonany na zlecenie Tomasa Strozziego przez braci Cione. Ołtarz kaplicy został wykonany przez Andrea di Cione a sąsiadujące freski przez jego brata Nardo di Cione. Na ścianie głównej został namalowany fresk przedstawiający Sąd Ostateczny, ściany boczne pokrywają freski ze scenami inspirowane Boską komedią Dantego.

Czytaj również: Budapeszt